|
 |
Ineke Heerkens uitgangspunt zijn haar eigen handen. Haar handen die letterlijk de dingen creëren, maken en vervormen. In een halve mal van haar hand duwt zij de klei door de geultjes van de vingers, steeds de handeling herhalend zodat de beweging zich manifesteert in de klei. De vingers verlengend en om zichzelf heen krullend. Als wild groeiende schelpen schuift Heerkens laag over laag totdat er organische ornamenten ontstaan. Heerkens bevraagd de grenzen van vorm, inhoud, materiaal en van het sieraad an sich. Opzoek naar de perfecte balans tussen het beheerste en het toevallige.
Lotte van Geijn, mei 2017
|
|
|
|
|
|
